Wczoraj Towarzystwo Przyjaciół Przemyśla i Regionu przekazało pod opiekę Bieszczadzkiego Oddziału Straży Granicznej odrestaurowany grobowiec gen. Juliana Roszkowskiego.
Bieszczadzki Oddział Straży Granicznej przez ostatnie miesiące pomagał przy renowacji zapomnianego do tej pory nagrobka. Prace, których sfinansowaniem zajęło się głównie Towarzystwo Przyjaciół Przemyśla i Regionu odbywały się pod nadzorem konserwatora zabytków.
Wczoraj odnowiony nagrobek został przekazany pod opiekę Bieszczadzkiemu OSG. Na uroczystości obecny był Komendant Oddziału płk SG dr Piotr Patla, prezes Towarzystwa PPiR Bogusława Pieczyńska, poczty sztandarowe Bieszczadzkiego OSG, Towarzystwa PPiR oraz związku emerytów i rencistów Wojska Polskiego a także delegacje z innych służb mundurowych oraz przedstawiciele przemyskich urzędów i instytucji.
Jest to już drugi nagrobek na Cmentarzu Głównym w Przemyślu, którym opiekuje się Bieszczadzki OSG. W czerwcu tego roku Towarzystwo Przyjaciół Przemyśla i Regionu przekazało BiOSG nagrobek gen. Kazimierza Grabowskiego.
Zgodnie z treścią aktu przekazania do zadań Bieszczadzkiego OSG należy porządkowanie i dbanie o estetyczny wygląd zabytkowych nagrobków oraz o pamięć zmarłych generałów J. Roszkowskiego i K. Grabowskiego.
Funkcjonariusze Bieszczadzkiego OSG z Komendantem płk SG dr P. Patlą na czele zapalili również wczoraj znicze na grobach zmarłych w tym roku emerytów SG i osób związanych z Bieszczadzkim OSG.
Julian Adolf Roszkowski h. Ogończyk urodził się 1 stycznia 1834 w Humenowie k. Kałusza, zmarł 27 stycznia 1897 w Przemyślu. Generał inżynierii armii Austro-Węgier, komendant Twierdzy Przemyśl w latach 1890-1897.
Urodził się w rodzinie powstańca listopadowego Antoniego oraz Julii z Klemensowskich. Po upadku powstania rodzina Roszkowskich schroniła się w Galicji. W 1846 wyjechał do Wiednia, gdzie uczył się Akademii Inżynierii Wojskowej. Po ukończeniu nauki w 1852 w randze podporucznika rozpoczął służbę w 2 pułku wojsk inżynieryjnych w Kremsie, a następnie jako dowódca jednostki saperskiej w 87 pułku piechoty. Walczył we Włoszech w 1859, Szlezwiku-Holsztynie w 1864 oraz w Bośni. Pracował przy fortyfikacjach w Dalmacji (1875), a rok później w Timișoarze i w Budapeszcie. W 1878 w stopniu pułkownika służył w dyrekcji budownictwa wojskowego w Wiedniu. W 1882 awansował na szefa inżynierii III korpusu w Grazu. W latach 1885-87 był komendantem Akademii Inżynierii Wojskowej w Wiedniu, a następnie szefem inżynierii I korpusu we Krakowie (1887-89). W 1884 awansował na generała majora (GM), a w 1889 na feldmarszałka-porucznika (FML). W 1890 został komendantem Twierdzy Przemyśl, mając duży udział w rozbudowie i unowocześnianiu fortów. Funkcję tę pełnił aż do śmierci w 1897.Pochowany został na Cmentarzu Głównym w Przemyślu.
-
-
-
-
-
-
-
Akt przekazania
